چند کلمه حرف حساب از جنس آدمیزاد!

انسان!!!همان موجودی که در ورای ابعاد جسمانی و زمانی و مکانی است…همان اشرف مخلوقات،که خداوند عزوجل قدرتی در ورای قدرت همه مخلوقاتش به او داد…قدرت تعقل و اختیار…

خداوند رسالتی برای انسان ها قرار داد…رسالتی که فقط با همین دو قدرت عقل و اختیار ممکن بود…این رسالت،رسالتِ بندگی است…

ازکجا آمده ام…آمدنم بهر چه بود…به کجا می روم آخر،ننمایی وطنم!!!

خداوند چندین بار و در چند جای قرآن میفرماید که انسان از خداست وروح خود را درانسان دمیده و بازگشت انسان هم از همین روی به سوی اوست…

اما سوال اینجاست که آمدنم بهر چه بود؟!!!مگر هدف همان بندگی وپیمودن درستِ راه رسیدن به او نیست؟!

اما چگونه؟!مگررسیدن به هرجایی وهرمکانی به آدرس و نشانی نیاز ندارد؟!..مگربرای رسیدن به مقصدی معین به راهنما یی دانا و آگاه نیاز نیست؟!…حال که چنین راه مهمی را…راه سرنوشت انسانیت را میپیماییم که دیگر حتما به چنین راهنمایی نیاز است…

خداوند نیزدر قرآن میفرمایند هیچ قوم و گروهی را در هیچ زمانی بدون امام و راهنما نیافریده ام…وباز هم در جایی دیگر از قرآن میفرمایدروزی میرسد که همه انسان ها گروه گروه همراه با راهنمایشان حاضر میشوند…

ولی نکته مهم این است که چه کسی را به عنوان راهنما انتخاب میکنیم؟…کسی که ما را به اعماق درّه ی شقاوت سوق میدهد؟…یا اینکه به بلندای بلند ترین قله سعادت هدایت میکند؟

انتخاب با خود ماست!!!