اولویت تحکیم نقش آفرینی در دانشگاه

صحبت های آقای امیررضا بخشی پور، دبیر اتحادیه در افتتاحیه اردوی میان دوره: بعد از فضای کرونایی روند احیای تشکل ها را شروع کردیم و با حضوری شدن دانشگاه ها این روند سرعت گرفت. اما اتفاقاتی که رقم خورد بعد از شکل گیری شورای مرکزی اتحادیه، اغتشاشات دامنه داری بود که در دانشگاه ها ایجاد شد و با آن دست و پنجه نرم می کردیم.
اوایل سال پیش بینی ما بر این بود که احتمالا امسال فضای دانشگاه داغ است، ولی این اندازه از اتفاقات برای جمع حاضر قابل پیش بینی نبود.
تحکیم بلافاصله شروع به اجرای دوره ای برای جدیدالورود ها کرد. عملا از روزی که دوره شروع شد اغتشاشات نیز شروع شد.
دوره ای به نام شهید رجب بیگی برگزار شد و ان شاءالله در سال های بعد همراه با اصلاح آن اجرا شود.
ویژگی این دوره این بود که بخشی از تشکل های ما احیا شد.
وقتی تحکیم با اغتشاشات روبه رو شد کمتر از برخی مجموعه ها دچار شگفت زدگی شد. در تحکیم تصمیم بر این شد تا در ماه های پیش رو مواضع خود را صریح تر بیان کند.
مواضع ما به گونه ای بود تا به هسته اصلی دشمن برسد .
تحکیم در ۵ لایه نقش آفرینی کرد : یکی در عرصه صحنی دانشگاه بود که توسط انجمن ها رقم خورد. برای مثال انجمن الزهرا در اتفاقات اخیر که هتاکی به ساحت اباعبدالله رخ داد موضع صریح انجمن الزهرا مشخص شد.
لایه دیگر تحکیم عرصه فکری داشنگاه بود. تمام اتفاقات در داخل صحن نبود. ما در لایه های فکری تقابل های شدید داشتیم که در بیانیه ها، نشریات و تریبون های آزاد نقش آفرینی می کردند.
لایه بعدی عرصه فضای عمومی کشور بود. تحکیم در این خصوص چهار بیانیه منتشر کرد که بعضی از مجموعه ها بعد از چند ماه به مواضع ما رسیدند.
عرصه بعدی جلسات با مسئولین بود. این نوع از جلسات با اعضای اصلی اتحادیه انجام می شد.
لایه آخر جلساتی بود که با مسئولین درجه یک انجام می شد که خودشان نا امید نسبت به آرمان ها بودند.
نکته بعدی یک سری از دستاورد هایی بود که تحکیم داشت. یکی از آن ها احیای کمیسیون ها بود. در این سال ها کمیسیون ها تعطیل بود که امسال برخی از آن ها به صورت جدی احیا شدند. مانند کمیسیون رسانه و بین الملل.
امروز ما با سه نوع موضع رو به رو هستیم. یک موضع واقع گرایانه است. این موضع مهم ترین شاخص آن تسلیم وضع موجود بودن است. تحکیم در این دسته قرار نمی گیرد.
موضع بعدی آرمان گرایان مطلق است. افرادی که مسائل روزمره را در نظر نمی گیرند ولی آرمان هایی را که به انقلاب باز می گردد را در نظر می گیرند. صدمه ای که این موضع وارد می کند به خود آرمان ها است.
دسته بعدی آرمان گرایان واقع بین است. این ها یک شخصیت تراز برای موضع خودشان دارند.
فرد آرمان گرای واقع بین امیرالمؤمنین است که هم واقع بین بود و هم آرمان گرا. تحکیم در دسته سوم قرار می گیرد و فکر کردیم بر روی شعار آرمان گرایی و واقع بینی تمرکز کنیم که به مردم سالاری ختم می شود.