مصاحبه واحد فرهنگی با لیلی سلطانی پیرامون مسائل حفظ و نشر کتاب
۱ -در حال حاضر اولین کتاب شما در حال چاپ است.وقتی تصمیم گرفتید کتاب رو منتشر کنید با چه مسائلی در ارتباط با انتشاراتی ها برای چاپ کتاب مواجه شدید و برخورد ناشرین با شما چطور بوده؟
یک سوال در اینجا مطرح است این که منظور شما از نشر، نشرهای مذهبی است و یا نشرهای غیر مذهبی، چون تا جایی که من تجربه داشته ام این دو حیطه خیلی با هم متفاوتاند و از آنجایی که من داستان را به صورت مجازی منتشر کرده بودم. در همان زمان از دو انتشارات غیرمذهبی پیشنهاد همکاری داشتم اما چون من میخواستم با انتشارات مذهبی کار کنم این همکاری صورت نگرفت. متاسفانه بزرگترین مسئلهای که در حیطه انتشارات مذهبی به شخ ِص تجربه کردم این بود که خط قرمزهای بیجا دارند و تمایل دارند که خط فکری خاص خود را در داستان تحمیل کنند. نوع نگاه هایی که بعضاً خنده دار است. نکته دیگر آنکه سرسختانه از شخصیت های مرد داستان دفاع می کنند و نسبت به شخصیت های آقا حساسیت بیشتری نشان می دهند اما درباره این شکل نبود و جالب آنکه در نشرهایی که در آن یک کارمند خانم کار نمی کند و همه کا خانم ها اکثرا رمند ها آقا هستند ً چطور میتوانند از احواالت نویسندگان خانم یا شخصیت داستان ها به خوبی درک داشته باشند و چنین ایراداتی بگیرند!
مسئله بعدی آن که میگفتند شما تا حد توان باید از حجم داستان کم کنید و در حالی که به لحاظ نگارشی نمی توانستند ایرادی به داستان وارد کنند اصرار بر آن داشتند که حجم داستان کاهش پیدا کند تا از نظر مالی هزینه کمتری داشته باشد و مورد توجه مخاطب واقع شود اکثریت نشرها تا متوجه میشدند داستان من ۴۰۰ الی ۵۰۰ صفحه است شدیداً با این مسئله مخالفت میکردند در حالی که داستان بلند ۲۰۰ صفحه است و نمی توان یک رمان را تا این حد کاهش داد و در این صورت کل داستان بهم میریزد و دچار نقص میشود. مشکالت این چنینی بسیار دیده می شود والبته بعضی نشرهای خاصی هم وجود دارند که شما باید شرایط خاصی داشته باشید و یا یکی دو سال در صف انتظار بمانید تا بتوانید با آنها ارتباط بگیرید در رابطه با مباحث مالی که برای نویسنده کمترین درصد را در نظر می گیرند و بعضی از نشر ها کال حق تألیف اول را به نویسنده چاپ اول نمیدهند و یا این حق را در نظر می گیرند اما طبق شرایط خاصی، مثال اینکه در ازای آن کار ویرستاری انجام دهند. در کل اینکه بر اساس کدام قانون مصوبه این کار را انجام میدهند مشخص نیست.
ولی نشرهای غیر مذهبی تا آنجایی که بنده متوجه شدهام بر حسب تعرفه مشخصی کار می کنند کسی از نظر حجم به شما ایراد نمیگیرد و خط فکری خاصی را هم در داستان به شما تحمیل نمی کنند و به محتوا اهمیت می انتشارات غیر مذهبی به هیچ عنوان داستان هایی را که سبک مذهبی داشته باشند قبول نمی کردند و تا جایی که دهند اما بعضاً بنده ارتباط داشتم اصولی تر کار می کردند.
۲ -شما تا به حال با چند نشر ارتباط داشتید؟
حداقل با حدود ۱۰ نشر ارتباط داشتم و صحبت کردم چه نشر های مذهبی و چه نشر های غیر مذهبی متاسفانه بنده یک سال با یک نشر بنام در ارتباط بودم و آنها مدام در صدد آن بودند که طرح را کال تغییر دهند از جزئی ترین مسائل ایراد میگرفتند و بارها تاکید داشتند که این طرح از نظر ما قابل قبول نیست و شما طرح دیگری را بزنید. اگر طرح قابل قبول نیست چرا باید به دنبال آن باشند و مدام تالش کنند آن را تغییر دهند در حالی که میتوانند از ابتدا آن را قبول نکنند.
۳ -آیا شما تا به حال حمایتی را از طرف وزارتخانه داشته اید؟
بنظر شما وزارتخانه چگونه میتواند حمایتی از نویسندگان تازهکار داشته باشد؟ اولین مسئله اینکه هیچ راه ارتباطی برای ارجاع دادن یک سری از شکایات و مسائل این چنینی که البته مورد رسیدگی قرار بگیرد وجود ندارد. موضوع بعدی این که نظارت بهتر و بیشتر بر روی نشرهای مذهبی باشد. چون حقیقتاً نشرهای مذهبی یک نگاه قشری و حزبی و بعضا جنسیتی دارند و با این شیوه نمی توانند یک رمان ارزشی عامیانه چاپ کنند مگر از افراد خاصی که چندین سال در این حوزه فعالیت دارند. و همین مسائل باعث شده که دوستان بیشتر به فضای مجازی رو آوردهاند. یا با نشرهای غیرمذهبی کار کنند و متاسفانه کار به آن شکل دیده نشود چون مخاطب آن نشر تفاوت دارد. موضوع بعدی نظارت بر روی انتشارات است چه از نظر محتوا و چه از نظر مالی، اگر نشر ها از این جهت مشکل دارند مورد حمایت مالی قرار بگیرند. هزینه مواد اولیه به حدی نباشد که باعث شود حق تألیف نویسنده را پرداخت نکنند و یا مجبور باشند حجم باال قبول نکنند تا هزینه کاهش پیدا کند. از طرفی برای هر انتشارات کارشناس محتوایی خارج از آن انتشارات باشد تا به چنین مسائلی که عرض کردم رسیدگی کند.
