بازگشت از نیمه راه

بسم الله الرحمن الرحیم
پس از پیروزی انقلاب اسلامی دانشجویانی که دغدغه حفظ انقلاب اسلامی را داشتند در صدد تحرکات سفارت آمریکا در ایران نسبت به اقدامات این مرکز مشکوک شده و آن را تهدید جدی تلقی کرده و نسبت به افشای آن‌ها و تسخیر لانه جاسوسی اقدام کردند.
اما پس از گذشت چند سال افرادی چون ابراهیم اصغرزاده و عباس عبدی دقیقا در سالروز تسخیر لانه جاسوسی از اقدام خود در گذشته احساس ندامت کرده و از کار خود برائت جستند.

این در حالی است که که معمار کبیر انقلاب امام خمینی(ره) تسخیر لانه جاسوسی آمریکا را انقلاب دوم دانسته و آن را با ارزش‌تر از انقلاب اول معرفی کردند.

سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است: چگونه افرادی که زمانی آن‌چنان نسبت به راه و عقیده‌ای مقید بودند  و دست به اقدام نظامی یا شبه نظامی علیه یک کشوری انجام دادند پس از گذشت ۱۰ سال از کار خود اعلام برائت می‌کنند و خواستار اصلاحات سیاسی و بهبود روابط با همان کشور می‌شوند؟!

آیا هدف آن‌ها در سال ۱۳۵۸ چیزی غیر از این بود که خواهان عدم مداخله‌ی آمریکا در امور سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… در ایران بودند؟؟ در حالیکه پس از آن تاریخ سندهای بیشتری در رابطه با مداخله‌ی آن کشور کشف شد و این بار کسی نبود که نسبت به آن اقدامات، دست به روشنگری و مبارزه بزند!!

هزینه‌های سنگینی چون بلوکه شدن ۱۲میلیارد دلار دارایی‌های ایران به بهانه گروگان گرفتن افراد سفارت‌خانه، عدم پرداخت آن حتی پس از آزادی گروگان‌ها، حضور و مداخله‌ی نظامی آمریکا در صحرای طبس که بر ایران تحمیل شد کافی نبود تا افراد در اداره‌ی خود نسبت به حفظ استقلال و مبارزه با استکبار مصمم‌تر شوند؟؟!

در حالی که تایید امام خمینی(ره) نسبت به این اقدام و حمایت از دانشجویانی که دست به این اقدام زدند به این دلیل بود که که راه نفوذ را بر روی  دشمنان ایران ببندند.

اما در حال حاضر با بستن قراردادهای گوناگونی چون اف ای تی اف و… راه را برای نفوذ هر چه بیشتر دشمن باز می‌شود و برخی از دولتمردان و مسوولانی که داروی خود را چوب کدخدا می‌دانند و اجازه می‌هند تا دولت آمریکا به راحتی به مراکزی که می‌بایست غیرقابل نفوذ باشند دسترسی داشته تا نقاط قوت و ضعف کشور را بهتر بشناسند و در نتیجه با دقت بیشتری افرادی همچون شهریاری‌ها را ترور کنند و ایران را تحریم نماید.

به نظر می‌رسد واژه نفوذ بیش ار آنکه دارای معنا و کاربرد نظامی،سیاسی باشد در زمینه‌ی فکری، اعتقادی کاربرد و ظهور یافته است و ما امروز اثرات آن را در همه‌ی زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… می‌بینیم.

مجتبی بختیاری